هواپيماي مدل AM1 يک مدل طراحي شده هست که البته از روي هواپيماي خاصي الگوبرداري نشده ...  وقتي که ما اين هواپيما رو طراحي مي کرديم بايد يه تخميني از وزن حدودي آن بدست مي آورديم. وزني که ما تخمين زديم در حدود 1.5 کيلو بود که در عمل ديديم وزن 933 گرم پيدا کرد... دليلش هم اين بود که شناخت درستي از وزن سيستم موتور و باتري و سروو نداشتيم که تخمين وزن دقيق کنيم... به عبارتي در تخمين وزن مون همه چي رو دست بالا گرفتيم...

بعد از تخمين وزن، w/S اين رده از هواپيما را پيدا کرديم و از طريق اون مساحت بال تخمين زده شد و شروع به محاسبات هندسه بال کرديم و بعد از اون مساحت و جانمايي دم رو انجام داديم. سپس بدنه رو طراحي کرديم... اما چون تجربه اولمون بود فکر مي کرديم بدنه مشکلي نداره و طبيعيه، حال آنکه بدنه ما خيلي پهن بود و درگ زيادي ايجاد مي کرد   

اما مشکل اصلي ما در انتخاب موتور بود... اشتباهي که ما انجام داديم اين بود که موتوري که براي اين هواپيما انتخاب شده بود توانايي بلند کردن اين هواپيما رو نداشت... اين موتور از نوع ايمکس GT 2218 بود که براي هواپيماهايي با ماکزيمم وزن 900 گرم مناسب بود در حالي که وزن هواپيماي ما بيشتر بود و اين ما رو دچار مشکل کرد...

 نکته بعدي که بعدها فهميديم ... انتخاب اسپيدکنترل غيرضروري براي اين نوع موتور بود... موتور ايمکس GT 2218 ماکزيمم 17 آمپر مي کشيد در حالي که ما اسپيد 50 آمپري و بعدش اسپيد 30 آمپري روش نصب کرده بوديم....

مراحل ساخت:

ساخت بال: بال هواپيماي AM1 از نوع عقب گرد و tapered هست که اين امر به معناي ساخت هواپيمايي سرعتي هست چون که وقتي به بال عقب گرد مي ديم  باعث ميشه که هواپيما با سرعت بيشتري پرواز کنه... سازه بال دو اسپار مياني داشت که از بالا و پايين ايرفويل ها عبور مي کرد. بهتر اين بود که در ريشه بال تراکم ريبها بيشتر بود تا ريشه بال محکمتر مي شد. جنس سازه تمام بالسا بود و روکش بال از نوع کاور بالسا است. 

 لبه حمله بال رو با چسبوندن دو تا چوب بالسا 5 ميل، و سمباده زدن اونها در آورديم تا لبه حمله محکمي دربياد.در  لبه فرار هم شيارهايي قرار داديم که ريب ها درون اونها محکم بشن. چوب لبه فرار هم بالسا 3 ميل بود.

ساخت بدنه: بدنه  همانطور که گفته شد، خيلي پهن بود و درگ زيادي ايجاد مي کرد. و همچنين خيلي چوب مصرف کرد که اصلا نياز به مصرف اين همه چوب نبود. هم چنين به علت تجربه کم صفحه جلويي بدنه که براي نصب موتور بود از چوب بالسا انتخاب کرديم که امکان خرد شدن صفحه مي رفت چون سازه بالسا بسيار اسيب پذيره نسبت به گشتاور هاي وارده از طرف موتور.

تست پروازي: در آبان ماه سال 92 اولين تست پروازي پرنده رو در پارک چيتگر تهران  انجام داديم که ناموفق بود و دليل عمده اش به خاطر قدرت کم موتور و بدنه نامناسب بود. بعد از اين تست ناموفق و با راهنمايي جناب مهندس حسنلو تغييراتي در سازه بدنه داديم و با توجه به نوع بال، پيکربندي هواپيما رو به صورت بال پايين در آورديم. همچنين سيستم ارابه فرود رو تغيير داديم همچنين در قسمت جلويي که موتور نصب مي شد، صفحه تخته سه لا با اتصال محکم به کار برديم :

 تا اينکه  تست دوم در پارک چيتگر رو در آذرماه 92 انجام داديم. با توجه به تغييرات انجام داده شده هنوز مشکل موتور رو داشتيم که قدرت کافي براي بلند کردن نداشت. همچنين نکته ديگري که در نظر نگرفته بوديم، مکان قرار گيري دو چرخ عقب بود، اين چرخ ها نبايد خيلي از مرکز ثقل فاصله داشته باشند، چون فاصله زياد نميذاره که هواپيما به راحتي از زمين بلند بشه.  با کمک آقاي حسنلو موتور هواپيما رو تغيير داديم و يک موتور قدرتمندتر روي بدنه نصب کرديم و خوشبختانه تست با موفقيت انجام شد. 

 --------------------------------------------------------------

و اما روايت مدير سايت از پرواز اين مدل :

يك روز تعطيل براي پرواز به پارك چيتگر تهران رفته بوديم كه بطور اتفاقي ديديم دو گروه از دانشجويان هوافضا براي تست مدلهايشان آمده اند .هواپيماي گروه اولي از نوع بال رو با موتور سوختي سايز 46 بود ولي مدل گروه دومي از نوع الكتريكي بود كه ظاهر نامتعارفي داشت .

من و آقاي نوابي از روي كنجكاوي خواستيم نگاهي به مدلهاي دست ساز اين دو گروه بكنيم كه مشاهده كرديم گروه اول مشكلاتي در تنظيم موتور سوختي مدلشان دارند كه آقاي نوابي سريع آستينها را بالا زده مشغول تنظيم موتور آن گروه شد بنده نيز  به بررسي مدل گروه دوم كه مدلشان الكتريك بود پرداختم .

اين دوستان براي طراحي اولين مدلشان ، يك بدنه با قطر زياد ولي طول كم طراحي كرده بودند كه در نگاه اول بنظر ميرسيد طول بدنه با قطر آن تناسب لازم را ندارد . براي بال هم يك بالي با ريبهاي متقارن و در عين حال رو به عقب طراحي كرده بودند كه بيشتر به بدرد يك مدل جنگنده پر سرعت ميخورد تا يك مدل بعنوان اولين مدل دست ساز .

خلاصه دوستان ميخواستند اين مدل را پرواز بدهند ولي نيروي محركه شان دچار مشكل بود و تراست كافي توليد نميكرد . البته موتور ايمكس آنها براي اون مدل كافي بود ولي موتور اصلا دور نداشت و با آنكه تراتل را تا انتها بالا ميبرديم ولي موتور دور مناسبي نميگرفت كه به احتمال زياد مشكل از تايمينگ اسپيد كنترلشان بود .

بطور كلي مشكلات اين مدل عبارت بودند از:

•  با آنكه موتور ايمكس استفاده شده براي اين مدل كافي بود ولي نيروي كافي توليد نميكرد. (احتمالا بدليل تايمينگ اسپيد كنترل)
•  بر خلاف بال كه داراي ساختار محكمي بود ، بدنه از چهارچوب و ساختار مناسبي برخوردار نبود و به هر كجاي بدنه كه دست ميزدم احساس ميكردم الان است كه بدنه بشكند .
•  نوع و شكل بال مناسب نوع بدنه نبود به بيان ديگر نوع بال كاملا سرعتي ولي نوع بدنه بصورت ترينر طراحي شده بود .
•  طراحي يك مدل اختصاصي و الگو نگرفتن از مدلهاي موجود ، براي ساخت اولين مدل دست ساز ، ريسك بزرگي بود كه اين دوستان انجام داده بودند .
• مكانيسم اتصال بال به بدنه نامناسب بود . 
•  موتور نصب شده كاملا از بدنه بيرون زده بود در حالي كه ميشد براحتي آنرا داخل بدنه پوشاند .
•  مساحت سكان عمودي و افقي مناسب نبود .

با توضيحاتي كه به اين دوستان ارائه گرديد ، قرار شد تغييراتي در  مدلشان انجام داده و براي پرواز بعدي آماده كنند . دو هفته بعد آقاي رشيد شمالي تماس گرفتند كه قرار شد مدل تغيير يافته را براي تست پروازي سر زمين چيتگر بياورند .

در روز مقرر به زمين چيتگر رفته بوديم كه دوستان دانشجو با نسخه دوم مدلشان آمدند. آنها بدنه اين مدل را كاملا تغيير داده و يك بدنه باريك و كشيده برايش در نظر گرفته بودند كه از بدنه قبلي خيلي بهتر و محكمتر بنظر ميرسيد . 

تغييرات ايجاد شده در مدل جديدشان عبارت بودند از :

• ساخت يك بدنه جديد باريك و كشيده 
• تغيير مدل از بال رو به يك مدل بال زير
•  تغيير ارابه فرود از چرخ عقب به نوع چرخ جلو (دو چرخ در عقب و يك چرخ زير دماغه)
•  ساخت كابين شفاف

ولي بعضي از ايرادات هنوز باقي بودند مانند :

• استفاده از نيروي محركه قبلي با تراست نامناسب و مشكل دار
•  نصب چرخهاي عقب با فاصله خيلي زياد از مركز ثقل 
•  نصب همان سكان عمودي و افقي قبلي با مساحت كم 
•  نصب موتور در بيرون بدنه و عدم پوشش آن
•  نصب چرخهاي عقب بلندتر از چرخ جلو و در نتيجه نوز دان شدن مدل روي زمين
•  محل نامناسب باطري و درست نبودن مركز ثقل مدل

با بررسي نيروي محركه ، باز هم ديدم كه موتور نيروي كافي توليد نميكند و وقتي كه با فول تراتل روي زمين حركت ميكنيم مدل به سرعت مناسب نرسيده و نميتواند از زمين كنده شود . درنتيجه پيشنهاد دادم كه موتور را با يك موتور ديگر از موتورهاي بنده كه به مقدار تراست و كاركرد آن اطمينان كامل داشتم عوض كنيم . 

به محض اينكه اين پيشنهاد از طرف بنده مطرح شد ، آقاي نوابي سريع موتور را از من گرفته و شروع به باز موتور ايمكس و نصب موتور اكسي روي شاسي موتور شد . بعد از نصب موتور تازه متوجه شديم كه كانكتورهاي اسپيد كنترل و باطري با اين موتور هماهنگ نيست در نتيجه از يك اسپيد كنترل و باطري ديگر كه به آن مطمئن بوديم استفاده كرده و آنها را همانجا سر زمين پرواز بر روي مدل نصب نموده و مدل را آماده پرواز تست نموديم .

قبل از پرواز ، مدل را روي دست گرفته و يك تراتل دادم كه ديدم اين موتور اكسي واقعا محشره بطوريكه با 50 درصد تراتل ، مدل ميخواهد ار دستم در برود . بنابراين مدل را روي زمين قرار داده و آخرين چكهاي قبل از پرواز را انجام دادم تا مدل براي  پرواز سرنوشت ساز آماده گردد .

براي شروع پرواز يك بسم الله گفته و تراتل را سريعا بالا بردم كه هواپيما بسرعت شروع به حركت نموده و خيلي راحت از زمين كنده شد و شروع به اوج گرفتن نمود . در ادامه بعد از مقداري اعمال تريم در فرامين ، مدل به يك حالت پايداري مناسبي در پرواز رسيد كه برايم جالب و در عين حال خوشحال كننده بود كه بالاخره اولين مدل ساخت اين دوستان دانشجو پرواز تستش را با موفقيت به انجام رسانده است .

نتيجه اخلاقي :

براي ساخت يك هواپيماي مدل كمي دانش فني و مقدار زيادي اراده و اعتماد به نفس لازم است همانطور كه اين دوستان دانشجو از اشتباهات خود درس گرفته و مدلشان را چندين بار اصلاح كردند تا در نهايت به موفقيت رسيدند .از قديم گفته اند پشت هر شكستي يك پيروزي دلچسب قرار دارد ، مهم آن است انسان پايداري از خود نشان داده و خسته نشود.

به اميد موفقيت همه دوستان علاقمند ساخت و پرواز ؛ بخصوص دانشجويان رشته هوافضاي سراسر كشور

در خاتمه بايد متذكز شوم كه دست اندركاران و همكاران اين وبسايت آمادگي كامل دارند تا در تمامي مراحل ساخت و پرواز در كنار دوستان تازه كار قرار گرفته و كليه تجربيات و امكانات كارگاهي خود را بصورت رايگان در اختيار دوستان علاقمند قرار دهند .